Berlapang
dada terima teguran
Golongan miliki sifat rendah diri
lebih mudah dengar nasihat
Tegur menegur
adalah amalan baik dan
digalakkan agama. Namun,
kaedah dan
caranya yang perlu diberi
perhatian supaya teguran tidak
bertukar menjadi
permusuhan
yang berakhir dengan pertelingkahan.
Apa yang berlaku kepada
Saidina Umar Al-Khattab boleh
dijadikan panduan. Suatu
hari,
seorang peminum arak menegur
sesuatu kepada Saidina Umar dan
khalifah
dengan berlapang dada
menerima teguran itu.
Orang yang melihat keadaan itu
berasa pelik dan hairan lalu
bertanya kepada Khalifah:
“Wahai Amirul Mukminin,
kenapakah tuan menerima teguran dia,
sedangkan dia peminum arak?
Saidina Umar
menjawab:
Ya, dia berdosa kerana meminum arak
tetapi tegurannya kepadaku adalah
benar.”
Ada orang sensitif apabila ditegur
tetapi ada juga yang berterima kasih
kerana
ada orang sudi memperbetulkan kesilapan.
Oleh itu, seboleh-bolehnya apabila
kita ingin menegur hendaklah
mengelak daripada menegur secara
menyindir dan
sinis supaya pihak
yang ditegur tidak terluka.
Hakikatnya, ada yang tidak suka
kepada teguran kerana dalam diri
manusia itu
memiliki benih kesombongan
dan keangkuhan. Biasanya manusia
yang merendah diri
dan mengakui
kelemahan diri lebih mudah
menerima teguran.
Allah berfirman:
“Serulah (manusia)
kepada jalan Tuhanmu
dengan hikmah dan
pelajaran
yang baik dan bantahlah mereka
dengan cara yang lebih baik.”
(Surah
an-Nahl, ayat 125)
Kebelakangan ini kita melihat semakin
banyak pihak yang tidak boleh ditegur
biarpun teguran itu ada asas kebenarannya.
Semua pihak hendaklah berlapang dada
untuk menerima teguran hatta mereka ini
tergolong dalam golongan ulama
dan
ilmuwan agama yang
dihormati masyarakat.
Rasulullah SAW bersabda:
“Tiga perbuatan yang sangat baik,
iaitu berzikir
kepada Allah SWT
dalam segala situasi, saling menyedarkan
antara satu sama lain
dan
mengasihi saudaranya
(yang memerlukan).”
(Riwayat al-Dailami)
Hakikatnya, Islam memberi panduan jelas untuk memberi teguran dan sikap yang
sepatutnya dipamerkan apabila ditegur. Kita tidak seharusnya melatah apatah
lagi bertindak balas secara emosional hingga sanggup menyerang melalui
kata-kata.
Tiga faktor yang digariskan oleh Islam
boleh menjayakan sesuatu teguran iaitu
pertama,
tidak bersifat merendah-rendahkan seseorang
yang ditegur. Kedua,
mencari situasi yang sesuai
dan ketiga, memahami kedudukan
orang yang ditegur.
Kegagalan untuk berkomunikasi
dengan baik akhirnya menyebabkan
hilang kawalan
emosi boleh
membawa kepada berlakunya pertikaman lidah.
Jika tidak kena gaya,
boleh mendorong
ke arah bermasam muka dan tidak bertegur sapa.
Begitu juga dengan pujian,
elakkan daripada memuji terlebih.
Imam al-Ghazali
dalam buku
Ihya ‘Ulum al-Din menyatakan
enam bahaya (keburukan)
yang mungkin
timbul daripada
budaya memuji iaitu empat keburukan
kembali kepada orang yang
memberikan pujian
dan dua keburukan kembali
kepada orang yang dipuji.
Bagi pihak yang memuji,
keburukan yang akan diperoleh ialah
melakukan pujian
secara berlebihan
sehingga menjerumus kepada dusta,
memuji dengan berpura-pura
dan menyatakan
sesuatu untuk menggembirakan orang
yang dipuji tanpa berniat
membetulkan
kesilapan dibuat.
Dua keburukan yang menanti orang
yang dipuji pula ialah dia akan merasa
sombong
dan bangga diri, kedua-dua
adalah penyakit yang boleh ‘mematikan’ hati.
Keburukan kedua, orang yang dipuji
akan merasa hebat, tidak perlu
bersusah
payah bekerja kuat untuk
mencapai maksud serta tujuan.
Apa juga yang kita lakukan berkaitan lidah,
harus berhati-hati tidak kiralah
sama ada
ia teguran atau pujian kerana setiap yang
diperkatakan akan dihitung
di akhirat kelak.
Sumber : http://www.bharian.com.my/bharian/articles/Berlapangdadaterimateguran/Article
Tiada ulasan:
Catat Ulasan